Ruim drie weken vakantie met ons team van vier zijn voorbij gevlogen en wat heb ik ervan genoten om die kleintjes de hele dag om me heen te hebben en hun ontwikkelingen weer even onder het vergrootglas mee te maken. Zeker als je je hier ook nog een heerlijk in kan onderdompelen omdat de man één van zijn beste rollen vertolkte namelijk die van chefkok én papa natuurlijk want one hell of a dad dat hij is maar daarover meer in de vaderdagblog.
Genoeg van mijn twee schatjes had ik dan ook nog lang niet toen ik gister alleen met mijn grote schat op pad ging. Maar er zijn nou eenmaal gelegenheden die je hart sneller doen kloppen, die romantisch en opwindend tegelijk zijn maar waar een kinderstoel en een groenteprakkie voor tandeloze bekkies toch wel een dikke sfeerspons zijn. Het is denk niet zozeer dat ik mijn twee hartediefjes niét wil zien als wel dat ik de man die sinds mijn jubileumblog niet meer over straat kan zonder over enthousiaste dames (of was het kinderspeelgoed? Ach het was donker dus laat me dromen) te struikelen bij tijd en wijle wél wil zien. En hoe doe je dat beter dan te doen wat je allebei het leukst vindt om te doen? Je gedeelde passies samen naar een nieuwe dimensie te tillen? Nou in ons geval ga je dan een wandeling maken en eten. Midgetgolf viel af want daar hadden we geen tijd meer voor. Hey we zijn dan wel uit de place to be verhuisd maar rock en roll zijn we nog steeds #thumbsup #ofisdatnietmeerhip #ofishipnucool #houmaarop. Het moge luid en duidelijk zijn, een nieuw ANWB stelletje is in de maak. Ja dames die aan de voeten van mijn man liggen, ook al zijn jullie de barbiepoppen van mijn dochter, geef het maar toe, jullie zouden ook het liefst in matchende fleecetruien met mijn hunk een rondje Naarden vesting lopen. Maar helaas hij is van mij.
Misschien nog wel meer dan een passie, een hobby een liefhebberij is voor ons eten. Lekker eten geeft kleur, emotie en passie. Lekker eten is genieten dus dit aspect mocht niet ontbreken tijdens onze date. Alle remmen gingen los wij gingen all the way erop en erover. "Je leeft maar één keer", "We zijn er nu toch" en de rest van het slappe smoezenboek om jezelf tonnetje rond te mogen eten ging open. Maar was het het waard?
We begonnen met Steak tartaar en Pathé, de lekkerste die we ooit hebben gegeten dus die waren het zeker waard. Ook de ravioli met spinazie en de ribeye waren overheerlijk en hoewel we het lang niet altijd met elkaar eens zijn moet ik mijn broer in één ding gelijk geven: er is altijd een kamertje in je buik voor een toetje so open the door for the Tartetatin. Dat ik me tot op de dag van vandaag een volgepropt tonnetje voel was het meer dan waard!
Reactie plaatsen
Reacties