De charme

Afgelopen zaterdag was er rommelmarkt in Warder. De avond ervoor werden in het hele dorp massaal de antieke schatten buiten gezet die verkocht mochten worden voor het goede doel. Keurig netjes opgehaald en uitgestald in de kerk door het rommelmarktcommittee. Zaterdagochtend gingen we natuurlijk op koopjesjacht om de krentjes van onze dorpsgenoten uit de pap te vissen. 

En dit is dus één charmes van het leven in ons dorp. Charme, hoe vaker je het uitspreekt hoe gekker het gaat klinken. Charme, een woord met vele betekenissen waaruit aantrekkelijkheid, betovering en onweerstaanbaarheid slechts een greep zijn. Dit zijn wellicht geen begrippen die je direct koppelt aan het leven tussen de koeien en de daarbij behorende vlaai. Wellicht wordt je betoverd door de lucht als de boer aan het gieren is? Toch is dit dorp één en al charme en niet alleen van buiten maar zeker ook van binnen. Ik voel me wederom als een kuiken uit mijn stadse ei gekropen nu ik zo'n hele charmante wereld ontdek waar wij stedelingen geen weet van hebben. Daarom hier een klein stukje propaganda in de vorm van 3 charmes van het dorp. 

1.In de stad is het ancient history maar hier loopt men nog bij elkaar naar binnen voor een kop koffie en dan óók nog achterom. Zonder afspraak maar mét alle levensbedreigende risico's zoals afwezigheid, ongelegenheid of juist een spontane gezellige middag van dien. Russisch roulette spelen we. Niet alleen charmant maar dus ook nog eens dapper die dorpelingen. 

2. Het café  de oude school (verrassend genoeg gevestigd in het oude schoolgebouw) en de kerk met al hun verschillende functies: Hét café, er is er namelijk maar één,  is niet alleen goed voor een heerlijk hapje maar is ook biljartclub, toneelclub, bioscoop en kinderfeestlocatie in één. In dé kerk wordt gegymd, gedanst en geyogaad. Hier dus geen last van keuzestress en dertigersdillema's. Hoogstens vergis je je in de dag en tref je jezelf opeens op een bruisend kinderfeest in plaats van met je biljartmaten. 

3. De vrijwilligerseconomie. Waar in de stad kantinebeurten massaal worden afgekocht, honden uitlaatservices een goudmijntje zijn en je een student kunt betalen om je omaatje te bezoeken draaien het verenigingsleven, het zwembad, de school, de dorpskrant én de kermis hier op vrijwilligers. En nee deze mensen worden ook niet betaald met VVV bonnen omdat dat van meneer de belastingdienst wel mag ze doen het helemaal uit vrije wil. Ik noem dat ontwapenend, karakteristiek (nr 12 en 13 van het betekenislijstje) ik noem dat charme.