De Judas

Op 5 mei bedroog ik mijn nieuwe liefde met mijn geliefde ex-geliefde. Ik was de Judas, de verraadster. In het licht van 5 mei beschrijf ik het zelf liever als de verzetsheldin, heulen met de vijand om er allen beter van te worden. En dit terwijl mijn nieuwe liefde, mij niets dan liefs gegeven heeft. 

Ik deed het niet stiekem hij wist ervan. Zou je kunnen stellen dat mijn lief en ik een open relatie hebben? Ik denk eerder dat hij af en toe oogluikend de andere kant op kijkt omdat hij bang is mij te verliezen aan de oneindige liefde voor mijn oude liefde. Maar wees niet bang lieve schat ik verlaat je niet, met jou word ik oud, hopelijk stok en stok. Maar wil jij dan mijn Jezus zijn? Die mij vergeeft voor het bij tijd en wijle consumeren van mijn aller eerste liefde? 

Het moge duidelijk zijn, Bevrijdingsdag vierde ik in de hoofdstad samen met de twee prachtige vrouwen op (voor de kijker) links en in het midden. Dan wel niet hossend aan de gracht maar heerlijk in een restaurantje. Waar het eten lekker was en de bediening zo dubieus dat mijn tong halverwege de avond, uitgedroogd als een zeemlerenlap mijn mond gezelschap hield (Waar blijft dat drinken vrouw?!). Ik dacht dat ik met mijn letterlijk grote mond en dus grote glimlach wel wat voor elkaar kon krijgen maar niets bleek minder waar. Het enige wat dit ontlokte was een onderlinge discussie over wanneer een mond groot is, een foto(bekijk)sessie om te analyseren hoe onze partners en kinderen in dit perspectief passen én een conclusie dat zonder kin het leven geen zin heeft. 

Ze vroegen mij gekscherend of ze nu ook een guest appearance in mijn blog mochten verwachten. U vraagt wij draaien. Be careful what you wish for honey.. En juist de "guest appearence" vraag is kenmerkend voor de heerlijke vriendschap met deze twee. Humoristisch, cynisch maar ook oprecht en elkaars grootste fan. We vergaten wel een foto te maken dus dit is er één uit warme en feestelijke tijden. 

De één heeft net zo'n heerlijk bengeltje als ik rondlopen en de ander heeft een ontluikende liefde dus we hadden the best of both worlds. We konden zwijmelen, we konden zeuren er waren foto's van dansende peuters en glanzende gasten. Mijn hart maakte nog even een sprongetje toen ik erachter kwam dat één van beide overweegt om ooit in Jisp te gaan wonen, dat is namelijk voor dorpse begrippen om de hoek van mijn o zo geliefde Wardera del Sol. Ik zie onze kindertjes al samen op hun scooters de Beemster onveilig maken (and again be careful what you wish for). 

Lieve lieve schatten, namen moesten gefingeerd worden dus laat ik jullie De Nicht van.. en De Naamgenoot van.. noemen dan komt niemand erachter. Willen jullie voor altijd een hele grote guest appearence in mijn leven blijven spelen? De deur staat wagenwijd open.