Rainy days

Learning how to dance in the rain..  Ja ik zal wel moeten want mijn dochter wil naar buiten, weer of geen weer.. Daarom doe ik persoonlijk liever aan learning how to avoid the rain. Als ik moet gaan wachten tot de storm is gaan liggen ben ik bij moeder aarde aan het verkeerde adres. Behalve onze Amerikaanse vriend Donald weten wij allen dat er de komende jaren alleen maar meer storms to pass aan komen. 

Dus learning how to avoid the rain was de opgave deze week. Onder het mom van iedere dag een feestje vinden wij het leuk om in het weekend lekker met zijn viertjes op pad te gaan. Het boerendorpsleven leent zich hier uitstekend voor. Op het moment dat je de deur uit stapt is er namelijk al van alles te doen. We hebben ezels, geiten, kippen, schapen en zélfs alpacas's in het dorp. We proppen vaak het hele feestgedruis in de bakfiets en in de zomer gaan we zwemmen in het IJsselmeer. Ja leven in Wardera del Sol is één grote lange vakantie vol feest en vreugde. Maar het laatste waar je dus op zit te wachten in je vakantie is.. precies.. Niets ergers dan dan in je vakantie tot je enkels in de plassen staan..

Gelukkig is de man bijna bijna bijna altijd positief gestemd behalve die enkele keer dat hij het niet is én hij zit vol met goede ideeën. Hij kwam dan ook met het idee om naar het zee aquarium in bergen te gaan en daarna vanuit een strandtentje lekker warm binnen te genieten van het uitzicht over het strand (gevoelstemperatuur -10 maar onze dochter bestelde ijs die kleine diehard). Zo gezegd zo gedaan en het aquarium bleek een groot succes. Indi verschanste zich het eerste half uur in de haaienbek waar mama als een professionele paparazzi foto's van stond te maken tot we werden verjaagd door een ietwat geïrriteerde groep chinezen die krap in de tijd zaten en uiteraard hun foto-momentje niet wilden overslaan. De zwaaiende zeehond voor het raam buiten was Indi iets teveel van het goede maar Noah kon hem waarderen en lachte vrolijk terug, zwaaien heb ik hem met zijn zes maanden nog niet zien doen maar goed ik had ook nog nooit een zeehond zien zwaaien dus ik weet niet wat ik onwaarschijnlijker vind.. De vissen vond iedereen in het gezelschap geweldig.

Zondag 5 mei besloten wij het kind in ons te bevrijden in Monkeytown Purmerend geïnspireerd door tante die het kroost de woensdag ervoor hier ook mee naar toe genomen had. Vijf voor tien stonden we voor de deur maar alsof het een concert André Hazes Junior was, was het een ware duwpartij tussen de pantervelletjes bij de ingang. Eenmaal binnen was het niets dan genieten. Zo heerlijk om even ongegeneerd samen met Indi los te gaan op de trampoline (ik ben benieuwd hoelang ze dat nog grappig vindt). Zo trots ben ik als ik haar als een kleine klauterkabouter het hoge klimrek zie trotseren. Dat ik er hijgend en puffend met angst en beven achteraan moet neem ik meer dan op de koop toe. Er komt een tijd dat ze vraagt of ik alsjeblieft om de hoek wil parkeren als ik haar op kom halen van het schoolplein. Waarschijnlijk nog eerder dan verwacht maar tot die tijd klimt dit hijgende hert gewoon achter je aan lieve schat.