De dag voordat onze kleine vriend zich zou aandienen sliepen we met zijn drieën in het grote bed. We wisten vrij zeker dat we de volgende dag met zijn viertjes zouden zijn omdat de "bevalling" gepland was.
Opeens had ik buikpijn en niet van de beginnende weeën. Die kinderen van mij doen alles wanneer ze er zelf zin in hebben en ergens zit nog wat tropenbloed dus tranquilo tranquilo. Hij zou er echt niet uitfloepen die nacht.
Nee opeens had ik buikpijn van het idee dat we onze dochter ondanks alles wat we haar gaven met de komst van haar broertje ook iets afnamen namelijk onze exclusieve aandacht en liefde. Kom je lekker op tijd mee Biemans, na 38 weken en 6 dagen zwangerschap stop je hem ook niet ff terug in de koker om het allemaal nog even goed te overwegen. Dat was natuurlijk ook het laatste wat ik wilde want ik had enorm uitgekeken naar zijn komst. Dat we een tweede kind wilden is voor ons nooit een vraag geweest. Of het ons gegund zou zijn natuurlijk wel. Maandenlang hebben we gevierd, gefeest en getoeterd omdat het ons gegeven was en het schuldgevoel, ook naar ons mannetje want hij zou immers überhaupt nooit onze exclusieve aandacht ervaren, zo laat inde wedstrijd kwam dan ook onverwacht en vrij hard aan. Vergelijk het met Ajax in de halve finale van Champ.. nee nog vee te pijnlijk laten we daar niet gaan.
Toen hij de volgende dag om 13:13 tevoorschijn kwam luidden de bel en de trom in mijn hart. Geen oog deed ik dicht die nacht want ik kon alleen maar staren naar dat perfecte kereltje in mijn armen. High on new life. Ik hoefde niet te slapen want de werkelijkheid was zoveel mooier dan mijn dromen. We did it again en het voelde precies even ongelofelijk fantastisch. Het was waar, liefde vermenigvuldigt zich als je het deelt. De Tweede heeft in de terminologie vaak niet de beste kaarten als we bijvoorbeeld kijken naar "second best" en "tweede viool". Maar geloof me dit was een winnaar. Gedeeld eerste met zijn zus over de finish van de strijd om mijn hart. Eerder nog denk ik dat ik er spontaan een hart bij heb gekregen zoveel liefde voel ik.
Terug thuis in de realiteit bleef soms het schuldgevoel naar één van beiden of naar allebei, ik voelde een spagaat en als er iemand niet kan turnen..
Toen ik bijna had geaccepteerd dat dit gevoel er nu eenmaal bij hoort zag ik mijn kinderen samen op de grond bivakkeren en fluisterde mijn dochter mijn zoon iets in het oor van. Andersom zou gek geweest zijn.. "Kijk Nono, ik bouw een thuis voor jou". Vanaf toen wist ik dat ik ze zoveel meer heb gegeven dan ik ze ontnomen heb. De onze moeten ze delen maar ze hebben elkaars exclusieve aandacht.
Reactie plaatsen
Reacties