De gelukssupporter 2

Sieneke (Sjalalie), Joan Franka (Wie? Die met die tooi) en De Toppers deden het bij lange na niet, Ilse en Waylon deden het bijna, maar daar stond een dame met baard in de weg en Duncan deed het. Wij gelukssupporters konden ons hart keihard ophalen dit weekend. Uiteraard moet hier nog nog vierenveertig jaar over geschreven worden dus laten we snel beginnen. 

Mijn gelukssupportershart snikte ondanks de titel nog wat na over de verloren Champignons league toen er een dikke pleister op de wonden, een doekje voor het bloeden in het vizier verscheen. Nee sterker nog, dit was meer dan een pleister, dit was een kans op een nieuwe pagina in mijn gelukssupportersleven. En waar ik me 1995 zoals jullie weten nog levendig herinner zat ik, en velen met mij, in 1975 nog in het ei. Nee,ik was het ei. Mijn gelukssupportershart maakte een sprongetje, er was leven na Ajax.

Dat de "bookies" onze winkans toch al enige tijd voorspelden en dat de aandacht voor "onze" Duncan groeide met de dag was enigszins aan mij voorbij gegaan. Waarschijnlijk is mijn gelukssupportershart een man, het kan maar 1 ding tegelijk. Echter toen de focus er eenmaal was, kon er razendsnel geschakeld worden. Laat dat maar aan ons gelukssupporters over. Dat is dan weer het voordeel als je ontrouw, inconsequent en immoreel bent. Dus ook hier heb ieder nadeel weer zijn.. Dank je Johan. 

Waar Loesje ooit nog schreef dat meedoen bij het Eurovisie Songfestival belangrijker was dan zingen werd de prijs nu feller begeerd dan een kaartje voor de toppers. Want "we" konden winnen. We staan als één man achter Duncan Hellevoetsluit. Of was het nou Tilburg? De steden zijn onderling nog aan het bevechten wie zich dit pareltje mag toe-eigenen.

Eén man moet ik uitsluiten uit dit gelukssupportersverhaal, de songfestivalfan van het eerste uur. Of in ieder geval vanaf het moment dat hij uit zijn ei transformeerde en dat is Bruno onze F-side supporter van het Eurovisie.

Ja het is een vet jaar, met internationale allure voor de gelukssupporter. Het was genieten, het was vallen, het was vlug weer opstaan want we moesten juichen, en huilen van geluk. We hebben het maar druk.