We ontmoetten elkaar voor het eerst in een nogal schimmig kantoortje op het Bijlmerplein. Waarschijnlijk niet de meest succes gegarandeerde plek om ons leven samen te starten maar als we hier gelukkig konden zijn dan zouden we het overal redden. Ik had jouw naam in het wereldje wel eens horen vallen maar voor mij was je de grote oranje onbekende. Ondanks dat vond ik je charmant en avontuurlijk en wist je me ervan te overtuigen dat wij het konden maken samen. Wij gingen de procesindustrie op de grondvesten laten schudden.
Het begin was wat wankel en ergens was er de twijfel of jij en ik wel echt zo'n goed idee was geweest. Totdat die blonde Zaanse schone jouw wereld binnenstapte en daarmee ook de mijne. Eén dag genieten van haar heerlijke accent was voor mij genoeg om te besluiten dat wij vriendinnen zouden worden. Toen we een maand later tijdens een teamreisje los gingen op de YMCA toen wist zij het ook en zo geschiedde.
In de jaren die volgden gaf jij me kansen die ik niet altijd met beide handen aangreep omdat ik ironisch genoeg, dankzij jou steeds beter wist wat ik wel en niet wilde. Ik was niet altijd makkelijk voor jou, sorry daarvoor. Maar jij bleef altijd in mij geloven. Ook toen ik je verliet om mama te worden en terug kwam met een roze bril die gelukkig samen met de hormonen ook weer verdween ontving jij me met open armen. Je voelde je ietwat in de steek gelaten toen ik je een jaar later vertelde dat ik mijn vleugels uit zou slaan, de wijde wereld zou ontdekken zonder jou maar ook toen beloofde jij, mijn trouwe vriend dat ik daarna terug mocht keren op het nest. Uit het oog was in die periode alles behalve uit het hart want op een dag belde je mij dat de kans waar ik zo lang op had gewacht eindelijk daar was. Ik was nog in shock van het feit dat de wijnvelden van West-Australië aan mij voorbij zouden gaan omdat baby nummer 2 in mijn buik bleek te zitten. Ik voelde me vereerd en blij dat je aan mij had gedacht maar feit bleef dat er twee dromen tegelijk uitkwamen die elkaar behoorlijk beten. Het zou neer komen op 4 maanden weg, 5 maanden werken, 4 maanden weg, ja wie zit er niet te wachten op zo'n droomwerknemer? Vanuit de eerlijke relatie die wij altijd met elkaar hadden gehad besloot ik open kaart te spelen. Een bijzondere situatie ontstond waarin jij eerder wist van mijn zwangerschap dan wie dan ook behalve ikzelf. O ja en de man, die had ik 3 dagen daarvoor op de hoogte gesteld. Mijn hart maakte een sprong van geluk toen jij zonder twijfel aangaf dat ik na terugkomst van de reis mocht beginnen in mijn nieuwe functie. Als ik niet zo lomp was geweest had ik op dat moment zo'n instawaardige foto van de achterkant laten maken waar ik in de lucht spring en mijn hakken tegen elkaar aan klik.
Jij belooft mensen dat je werk betekenis geeft, dat je mensen wil laten doen waar zij blij van worden en dat wat zij doen er toe doet. Dat is nog al een grote broek die je daar aan trekt vriend. Ik kan uit eigen ervaring spreken als ik zeg dat jij voor mij die grote broek precies past. Wellicht komt dat ook omdat we samen bijna iedere dag wel taart eten.. Bij jou heb ik geleerd waar mijn hart ligt en mag ik iedere dag doen wat ik het liefste doe namelijk mensen raken met een verhaal.
Ik zeg iedere week wel een keer dat ik de leukste baan van Nederland heb, ik ben en blijf een salesvrouw maar dit is de waarheid als een koe.
Laten we elkaar en de mensen om ons heen nog heel lang werk van betekenis geven en blijf die grote broek vooral vullen met mooie ervaringen en lekkere taartjes.
Reactie plaatsen
Reacties